Το συγκεκριμένο ισόγειο διαμέρισμα στο Τελ Αβίβ αποτελούσε κάποτε την κατοικία του πρώτου πρωθυπουργού του Ισραήλ. Το αρχιτεκτονικό γραφείο Pitsou Kedem Architects σχεδίασε την ανακαίνισή του σε βιομηχανικό στυλ διακόσμησης.

Ένας σκελετός από μαύρες μεταλλικές δοκούς σε σχήμα L, υποστηρίζει την οροφή του νέου υπογείου που προστέθηκε στο ήδη υπάρχον ισόγειο επίπεδο που ανήκε στον David Ben-Gurion, πρωθυπουργό του Ισραήλ από το 1955 έως το 1963. Σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, η ιστορική σημασία του κτιρίου και του διαμερίσματος προσδίδει μία αίσθηση που το καθιστά μοναδικό.

Το διατηρητέο κτίριο βρίσκεται μέσα σε ένα χώρο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO στο Τελ Αβίβ. Διαθέτει καμάρες αναγεννησιακού στιλ, μπαλκόνια και λεπτομέρειες με γύψινα σε απαλούς χρωματισμούς.

Αυτό σήμαινε πως οι αρχιτέκτονες έπρεπε να παλέψουν με τους αυστηρούς περιορισμούς που έχουν ορισθεί για το κτίριο, έτσι ώστε να καταφέρουν να προσθέσουν το υπόγειο, ώστε να επεκτείνουν την κατοικία και να τη μετατρέψουν σε ένα διώροφο διαμέρισμα 220 τετραγωνικών μέτρων.
Σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες: «Οι εκσκαφές σε ένα διατηρητέο κτίριο είναι περίπλοκες. […] Έπρεπε να αλλάξει ένας κεντρικός στύλος από σκυρόδεμα που επάνω στον οποίο στηριζόταν ολόκληρο το κτίριο.»

Το νέο επίπεδο κατασκευάστηκε από σκυρόδεμα και μία κάθετη μεταλλική δοκό έξι μέτρων διατομής L, που διατρέχει καθ’ ύψος και τους δύο ορόφους. Τα υλικά που χαρακτηρίζουν το εσωτερικό της κατοικίας είναι το από εμφανές σκυρόδεμα, το γυαλί και το μέταλλο. Τα παραπάνω συνθέτουν ένα βιομηχανικό ύφος που έρχεται σε αντίθεση με την αναγεννησιακή πρόσοψη του κτιρίου.

Η επιλογή των υλικών από τους αρχιτέκτονες έγινε με γνώμονα τη διαχρονικότητα, αξία που χαρακτηρίζει ένα διατηρητέο κτίριο. Τα νέα δομικά στοιχεία δεν κρύφτηκαν, αντίθετα αφέθηκαν εκτεθειμένα, ώστε να αφηγούνται την ιστορία της ανακαίνισης.

Στον κάτω όροφο έχουν τοποθετηθεί περιστρεφόμενοι υαλοπίνακες που οριοθετούν το αναγνωστήριο και ένα υπνοδωμάτιο που βρίσκεται δίπλα στο κλιμακοστάσιο. Κουρτίνες μπορούν να καλύψουν ολόκληρη τη τζαμαρία ώστε να δώσουν την απαραίτητη προστασία την ιδιωτικής ζωής των παραπάνω χώρων από το κλιμακοστάσιο.

Τα κόκκινα πόμολα στις πόρτες, τα χαλιά με τα μοτίβα αλλά και τα λευκά αντικείμενα, δημιουργούν χρωματικές εντάσεις στους διάφορους χώρους όπου επικρατούν οι αποχρώσεις του γκρι. Η επίπλωση της κατοικίας επιλέχθηκε με προσοχή και αντικατοπτρίζει την αρχιτεκτονική «καταγωγή» του κτιρίου, ενώ παράλληλα επισημαίνει την κοινή κουλτούρα που συνδέει τις δύο αρχιτεκτονικές περιόδους (αναγεννησιακή και σύγχρονη) στο χρόνο.

Η μεταλλική σκάλα εφάπτεται στον τοίχο και στο ανώτερο τμήμα της περιβάλλεται από μεταλλικά κιγκλιδώματα πληρωμένα με κόκκινο πλέγμα. Ένα λευκό φωτιστικό με πολλαπλά φωτιστικά τύπου «γραφείου» σε αρθρωτούς βραχίονες κρέμεται στο κέντρο του ανοίγματος του κλιμακοστασίου.

Στον επάνω όροφο, ένα γραμμικό φωτιστικό διασχίζει την οροφή από σκυρόδεμα.
Ένα επίμηκες μεταλλικό επίπεδο ξεκινά από τη μία πλευρά της κουζίνας και λίγο πριν συναντήσει το δάπεδο σχηματίζει μια άτυπη τραπεζαρία.

Μια τοξωτή πόρτα οδηγεί από το αναπαυτικό καθιστικό σε μία βεράντα δίπλα στο δρόμο, της οποίας το δάπεδο είναι επενδεδυμένο με ένα ιδιαίτερο, ασπρόμαυρο πλακάκι σε καρό μοτίβο.

Όλες οι εικόνες:

Πηγή: http://www.dezeen.com/